Λογοτεχνικά υγρά

Είναι ωραία φαντάζομαι την ώρα που το κέντρο της Αθήνας σφύζει από διαδηλωτές κάτω από δυνατή βροχή, να τρέχεις αμέριμνη και ακάλυπτη παρέα με τα δυο κατάλευκα σκυλιά σου στην Πανεπιστημίου και να δείχνεις ότι το διασκεδάζεις. Σίγουρα πάντως το διασκέδασες πολύ περισσότερο από εμάς. Σίγουρα το διασκέδασες πολύ περισσότερο από εμένα που κάθομαι τώρα εδώ και σου γράφω με ένα τζιν παντελόνι μούσκεμα κατά το ήμισυ, ένα ζευγάρι παπούτσι γεμισμένο με κωλόχαρτο που υποτίθεται πως τραβάει την υγρασία και ένα ζευγάρι κάλτσες παρέα με ένα ψευτο-αδιάβροχο μπουφάν που στεγνώνουν λίγα μέτρα παρακάτω κάτω από το κλιματιστικό. Και ξέρεις αγαπημένο μου εφημερολόγιο, στην αρχή πήγα να ξεκινήσω δημοσιογραφικά, κάνοντας απόπειρα να περιγράψω την κατάσταση που έζησα μόλις πριν από λίγες ώρες αλλά δεν μου βγήκε. Έτσι κι αλλιώς τι να σου έγραφα αγαπημένε αναγνώστη; Υποθέτω πως πάνω κάτω τα γνωρίζεις και μόνος σου. Εμένα η γκόμενα με τα δυο σκυλιά μου έκανε εντύπωση σήμερα. Σχεδόν τη ζήλεψα. Σίγουρα όχι για τα σκυλιά της που παρεμπιπτόντως συμμερίζονταν την ανεμελιά της αφεντικίνας τους, αλλά για το ότι είναι θαυμάσιο να μπορείς να ευτυχείς έστω και προσωρινά όταν όλα γύρω σου σιγοκαίνε. Και ξέρεις αγαπημένο μου εφημερολόγιο θα μπορούσα να γράψω βιβλίο για την εν λόγω τύπισσα. Να ήταν η ηρωίδα μου. Και η ιστορία να άρχιζε από εκεί ακριβώς. Βράδυ, στην Πανεπιστημίου με συγκέντρωση κατά του μνημονίου...

Δεν άργησα να το πάρω απόφαση. Άλλωστε λίγα στενά παραπάνω μένω. Τα σκυλιά από νωρίς είχαν αρχίσει να γυροφέρνουν την εξώπορτα. Ήταν η κατάλληλη ευκαιρία. Πόσο μαλάκες ήσαστε, σκεφτόμουν. Έξω βρέχει και σεις κάθεστε και αυτοικανοποιείστε ρουφώντας δακρυγόνα και διάφορα άλλα χημικά. Μα καλά κανείς δεν σας έχει πει πως είστε η χαρά του μπάτσου; Ντύθηκα όσο πιο ελαφριά μπορούσα λοιπόν και βγήκα έξω. Ήθελα να τους μπω στο μάτι. Και των μπάτσων και των διαδηλωτών. Σε δύο λεπτά είχα γίνει μούσκεμα και οι ρώγες μου είχαν σκληρύνει. Ήξερα πως εκείνη τη στιγμή ήμουν το επίκεντρο των Αθηνών. Η κυρίαρχος της Πανεπιστημίου. Οι Ματατζήδες με χάζευαν σαν ξερολούκουμο. Το ίδιο και οι διαδηλωτές. Κάποιοι γελούσαν γιατί τα σκυλιά καθώς έπαιζαν μεταξύ τους γλιστρούσαν πάνω στο οδόστρωμα και συγκρούονταν.  Ήδη μερικοί έβγαζαν τα κινητά τους και μας φωτογράφιζαν. Άραγε ποιος να γαμάει καλύτερα από όλους δαύτους; Μήπως να ήταν μπάτσος αυτός; Και αναρωτιέμαι γιατί πράγματι με τούτα και με κείνα μου είχε ανοίξει η όρεξη για σεξ. Μπορούσα εκείνη τη στιγμή αν ήθελα να αρχίσω να γδύνομαι και να γαμήσω όποιον θέλω. Στο σώμα και στην ψυχή. Άλλωστε γαμημένοι είναι όλοι τους. Λίγη παραπάνω συνουσία δεν θα κάνει καμία διαφορά σε κανέναν τους. Είναι γεννημένοι για να γαμιούνται. Είμαι γεννημένη για να γαμάω ανθρώπους σαν αυτούς. Γεννήθηκα για να γαμήσω όλο τον κόσμο. Ο κόσμος είναι το μπουρδέλο μου. Εγώ είμαι η τσατσά  εγώ και ο πελάτης. Κοίταξε τους. Κοίτα τους καλά. Είναι όλοι χαμένοι από χέρι. Είμαι μούσκεμα και σας γαμάω ήδη με ακούτε; 

Ο Γεώργιος είναι 29. Αυτός σίγουρα με είχε ακούσει από μακριά