Λίγο η κόκα του Μικ, λίγο το τσίπουρο Τυρνάβου και ναι αγαπημένο εφημερολόγιο, θα είναι το απόλυτο σου ρεκόρ απόψε με 3 posts μέσα σε επτά μέρες; Τελείως αχρείαστο όμως το σημερινό η αλήθεια είναι, αλλά μήπως τα άλλα είχαν και καμιά χρησιμότητα… Τι να λέμε. Εμείς και μεις είμαστε εδώ συν κάποιους νέους που τεχνηέντως προσπαθούμε να βάλουμε στη ζωή μας αλλά ξέρεις και συ ότι τα σκεύη ειδικά όταν είναι και πλαστικά, είναι κάπως ευμετάβλητα οπότε πρέπει να έχεις συνέχεια τα χέρια σου στο καλούπι. Και έρχεσαι εσύ, ο μεγάλος δάσκαλος του γένους με το απύθμενο πηγάδι γνώσεων που κουβαλάς, πηγάδι που έχει πάτο και αυτός έχει τρυπήσει και αγκομαχάς να τον μπαλώσεις για να μην χάσεις τα ήδη χαμένα ∙ γιατί όμως; Θα πάρεις κάτι από τη σοφία μαζί σου; Γέλασε λίγο με τις μαλακίες που γράφεις Δευτέρα βράδυ (την ξέρεις την απάντηση αλλά ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης). Θες όμως να την μοιραστείς (τη σοφία). Το προσπαθείς ναι. Κάνεις φιλότιμες προσπάθειες. Ω ναι το παραδέχομαι dear lord! Είμαι απαισιότατος! Αμάρτησα ξανά! Ο σκοπός μου όμως είναι ιερός. Το ξέρεις Κύριε. Το ξέρεις. Εγώ μαζί σου είμαι. Πιστός μαθητής σου. Πάντα ήμουν. Και ας πειραματίζομαι με τον Κομμουνισμό. Ένας από τους 12. Ο 13^ος. Όχι γρουσουζιά. Ένας τέλος πάντων. Γιατί όπως είπε κάποτε και ο τάδε : Δεν μπορείς να σώσεις τον κόσμο, μπορείς όμως να σώσεις έναν άνθρωπο. Ο σώζον εαυτόν σωθήτω λέει ο θυμόσοφος λαός μολοταύτα εγώ ορκίζομαι ότι θα πηδήξω τελευταίος από το καράβι. Άλλωστε πάντα απολάμβανα τη θέα από το κατάρτι.

Y.Γ Σώπα ρε gay (guy) Καπετάνιε