The lady and the gentleman...
Να ήταν Άνοιξη; Δεν θέλω να ζορίσω την ήδη ταλαιπωρημένη μνήμη μου αλλά πρέπει να ήταν Άνοιξη. Δήλωνε ωκεανολόγος γεγονός που σε συνδυασμό με τους ελαφρώς γκριζαρισμένους κροτάφους του, έδιναν ένα παραπάνω κύρος στην επιστήμη του. Βέβαια για ψάρι δεν θα τον έπαιρνες μαζί σου εκτός αν στόχευες αποκλειστικά σε νεαρές ζαργάνες. Θα μπορούσες να τον χαρακτηρίσεις ήπιων τόνων παιδί. Αρχικά. Παρατηρούσε πολύ και δεν μιλούσε τόσο. Αρχικά. Κλασική διπλωματικά ύπουλη μέθοδος διδύμου που χτυπάει πάντα την κατάλληλη στιγμή για να κλέψει τις εντυπώσεις. Επίσης είχε και αυτό το σαρδόνιο του στυλ ''έλα τώρα σε μας τα λες αυτά'' χαμογελάκι όποτε προσπαθούσα να τον πειράξω τεντώνοντας το ελαφρώς αφράτο και τριχωτό κορμάκι του. Μάλλον είχε καταλάβει ότι ο παλιός ήταν αλλιώς μα και συνάμα ωραίος. Ο Βαγγέλης που λες αγαπημένο μου εφημερολόγιο μα και αγαπημένε αναγνώστη, κουβαλούσε την εξής κατάρα στις 25 ετών (τότε) αρκουδερές πλάτες του: Είχε κάνει την εμφάνιση του στα εγκόσμια εκείνη την αποφράδα μέρα που γεννιούνται μεγάλοι μουσουργοί όπως ο Ρίχαρντ Στράους, σπουδαίοι πολιτικοί άντρες όπως Ο Χαρίλαος Τρικούπης, θρύλοι της φόρμουλα 1 όπως ο Ζαν Αλεζί, σκηνοθέτες όπως ο συγχωρεμένος Μιχάλης Κακογιάννης, τραγουδοποιοί του έρωτος όπως ο Παντελής Θαλασσινός, ωκεανολόγοι (τυχαίο;) όπως ο μοναδικός γέρος του βυθού Ζακ Ιβ Κουστώ και φυσικά Ευγενείς άντρες όπως ο περιβόητος για την αδυναμία του στο ανδρικό μόριο Δούκας της Βραβάντης Ιωάννης ο Δ' ο πεταχτός. Το ημερολόγιο έγραφε 11 Ιουνίου φυσικά του 1983. Και κει ήταν που ο συγγραφεύς σοκαρίστηκε γιατί επιτέλους γνώριζε τον πρώτο με διαφορά ωρών συνομήλικο άνθρωπο στη ζωή του. Ποιος ήταν λοιπόν αυτός που είχε απέναντι του; Ήταν ο άλλος του εαυτός; Η αδελφή ψυχή του; Το πουτανάκι του; Ο φ δεν άργησε να καταλάβει. Αρκούσε μια ομολογία του Βαγγελάρα σε μια στιγμή απόλυτης ειλικρίνειας αλλά και αδυναμίας του: ''Μαλάκα άντε να απολυθώ για να πιάσω δουλειά και να μαζέψω κάνα φράγκο για να παντρευτώ το κορίτσι''. ΄Δεν υπήρχε αμφιβολία αγαπημένο μου εφημερολόγιο. Ο Βαγγέλας είχε γεννηθεί 11 Ιουνίου του 1983 και πραγματικά εκείνη η στιγμή ήταν τόσο πανηγυρικά ιλαροτραγική, που ο υποφαινόμενος πίνει δύο τσιγάρα με μια ανάσα στην υγειά της κάθε φορά που τη φέρνει στη μνήμη του. Μαγεία, ποίηση, πανελλήνιος οργασμός. Κουφέτα από τον Βαγγέλη περιττό να αναφέρω ότι δεν φάγαμε ποτέ. Σε γάμους άλλων βέβαια συχνάζει, έχοντας σπανίως το βλέμμα του με ταπεινότητα καρφωμένο σε καλλίγραμμους πισινούς κουμπάρων, ξαδέρφων, παρανύφων, πεθερικών, μανάδων, λοιπών καλεσμένων και γιατί όχι ακόμα και τον ίδιο τον επίτιμο πισινό της νύ(μ)φης. Μη πηγαίνει ο νους σας στο πονηρό. Ο Sir Βαγγέλης τις αγαπάει τις γυναίκες σχεδόν με ιερό τρόπο. Τον δικό του. Μα κι αυτές όμως τον αγαπούν. Και τον πληγώνουν. Αγαπημένο μου εφημερολόγιο η αφορμή που δημοσιεύω το σημερινό είναι ότι ο Βαγγέλας τόλμησε να με προκαλέσει και να με συγκρίνει με τα μονίμως αξύριστα πλην αρρενωπά μούτρα του. Για την ακρίβεια τόλμησε να χλευάσει αλλά και να αμφισβητήσει την ηθική μου όσον αφορά το πως αυτή ξεδιπλώνεται στις σχέσεις μου με το αδύναμο φίλο. Και γω όμως τον προ(σ)καλώ ξανά από τούτο εδώ το βήμα να τολμήσει να κάτσει απολαυστικά πάνω στο ηθικόμετρο μαζί μου ή αν δεν του αρέσουν τα ξινά, έστω να καθίσουμε αντικριστά στην ηθικοτραμπάλα και να δούμε με μάρτυρες 69 παρθένες κόρες και αδερφές κολλητών που θα κάτσει το ζύγι. Άλλωστε Βαγγέλη εμείς γράψαμε βιβλία για τις γυναίκες που πονέσαμε και υμνήσαμε τη χαμένη στη δίνη του χρόνου και της απόστασης αγάπη μέσα από αυτά. Άσε που είχαμε χάσει τη στύση μας σχεδόν ένα εξάμηνο. Πονέσαμε με αποδείξεις Βαγγέλη κυριολεκτικά χειροπιαστές. Δεν βρίσκαμε αποκούμπι στον τυχάρπαστο έρωτα Βαγγέλη. Ακούς Βαγγέλη; Φτάνει η λαλιά μου στις υγρές Κυκλάδες που το τελευταίο διάστημα ζεις και αναπνέεις; Τι ψάχνεις άραγε στα βουκολικά μονοπάτια του Νεπάλ Βαγγέλη; Εκεί μόνο κατσίκες θα βρεις. Κοίταξε μέσα σου. Καλά. Και σκύψε λίγο προς τα μπρος. Πλησίασε χαμηλά. Κι άλλο. Μπορεί να μην είσαι o Marilyn Manson αλλά την απάντηση μπορείς τουλάχιστον να την κοιτάξεις κατακέφαλα. Κατάλαβες τώρα; Για πάντα δικός σου. Σ' αγαπώ.
Υ.Γ Και μην ξαναξεράσεις στο τραγουδάκι των γενεθλίων μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου