Μεγαλώνοντας παρατηρώ τον εαυτό μου να γίνεται όλο και πιο μοναχικός. Βέβαια μια κοπέλα εύστοχα με διόρθωσε λέγοντας μου πως δεν είμαι μοναχικό αγόρι, απλά ξέρω να περνάω καλά και με την πάρτη μου.
Καλησπέρα αγαπημένο μου εφημερολόγιο. Μετά από 1000 και πλεόν όψεις είχα χρέος να απευθύνω ευχαριστήριο μήνυμα προς όλους τους αναγνώστες. Να τους ενημερώσω βέβαια πως μαζί με μένα σας ευχαριστεί και ο άλλος. Αυτός που ξέθαψα πριν από δύο και κάτι χρόνια και τον έκανα ήρωα ενός βιβλίου που από τότε μέχρι σήμερα με έχει σημαδέψει και εξακολουθεί να το κάνει παρόλο που κάποτε εσφαλμένα πίστεψα ότι τον είχα εξολοθρεύσει. Αυτό που σου δίνει ζωή άλλωστε δεν το σκοτώνεις αλλά το αγαπάς (ποιος μιλάει). Πως λοιπόν γίνεται να μην περνάω καλά με την πάρτη μου όταν μονίμως έχω παρέα; Από το 2010 μέχρι σήμερα κύλησε αρκετό νερό στ' αυλάκι και κάποια πράγματα φυσικά άλλαξαν όπως κι άλλα παρέμειναν ίδια (όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν σωστά Έλληνες;). Έτσι μέσα στην αλλαγή γεννήθηκες και συ αγαπημένο μου εφημερολόγιο τον Ιανουάριο του 2010. Ήσυχη γωνιά για τις κρύες, άλλοτε ζεστές νύχτες (και για όσες φορές σε μουτζούρωσα μέρα μη μου κρατάς κακία ε;), όλων των εποχών του χρόνου. Το καθαρτήριο μου. Το δωματιάκι της εξομολόγησης. Χωρίς παραπέτασμα. Όλα στη γύμνια. Ενίοτε, γιατί καμιά φορά ήσουν απλά τo play room. Δεν θα κάνω καν απόπειρα να ρίξω μια ματιά στο παρελθόν σου και μέσω μιας ρετροσπεκτίβας να βγάλω ένα συμπέρασμα για ό,τι έχει λάβει μέρος εδώ μέσα. Αυτό άλλωστε (το παρελθόν) είναι και δικό μου οπότε ξέρω καλά ότι θα το κουβαλώ πάντα μέχρι να αντικρίσω τα ραδίκια ανάποδα (γιατί εγώ επιθυμώ ταφή και ουχί καύση - ναι, θέλω να με ρεύονται οι γαιοσκώληκες) διότι έτσι κι αλλιώς τα συμπεράσματα είναι για τους ρεαλιστές. Σπάνια ένας δίδυμος τολμά να συμπεράνει γιατί ξέρει πως αυτό έχει κοντινή ημερομηνία λήξης. Έτσι, απλά (αμπελο)φιλοσοφεί. Χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια μερικές φορές. Έτσι και δω. Να 'ξερες αγαπημένε αναγνώστη πόσες μα πόσες φορές δεν ήθελα να τρέξω στην οθόνη του υπολογιστή μου για να μοιραστώ μαζί σου τη μαγεία της στιγμής (το ξέρεις δηλαδή). Βέβαια η στιγμή ως επί το πλείστον με πετυχαίνει συνήθως εκτός σπιτιού και ως εκ τούτου πετάει, χάνεται και φιλότιμα προσπαθώ μετά από κάποιο διάστημα (μην είναι λεπτά, ώρες, μέρες;) να την φέρω πίσω χρησιμοποιώντας διάφορες πονηριές (μάστορας του είδους άλλωστε ο συγγραφέας). Το αποτέλεσμα το διαβάζετε ετούτη εδώ τη στιγμή. Το συγκεκριμένο κείμενο ξεκίνησε να γράφεται προ 15 ημερών περίπου και συνεχίζεται απόψε. Πολλά θέλω να σου πω αναγνώστη. Πολλά θέλω να μοιραστώ μαζί σου. Πάντα το ήθελα δηλαδή. Μα πάνω απ' όλα θέλω να σε φωτίσω. Και έπειτα να φωτίσεις εσύ εμένα. Εν τέλει να λουστούμε όλες μαζί στο απέραντο, καθάριο φως. Στην παρούσα φάση βέβαια που διάγουμε το πιθανότερο είναι να αρκεστούμε σ' ένα τροπικό μαύρισμα μιας και το αληθινό, πνευματικό φως έχει παγιδευτεί κάπου ανάμεσα στη μαλακία που μας δέρνει και στη μαλακία που μας έδερνε πάντα. Άξια τέκνα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη που οδηγούν κάμπριο με 20 € στην τσέπη, πετάνε το πακέτο των αμερικάνικων τσιγάρων τους στο δρόμο γιατί είναι εύκολο, περνούν με κόκκινο γιατί δεν έγινε και κάτι, βρίζουν χωρίς δεύτερη σκέψη με την παραμικρή μαλακία που θα κάνει ο μπροστινός οδηγός γιατί αυτοί είναι πιλότοι της F1, παρκάρουν όπου τους καβλώσει γιατί δεν έχουν χρόνο για χάσιμο και όταν τρώνε κλήση αναθεματίζουν θεούς και δαίμονες για το μπουρδέλο το κράτος όπου ζουν. Α, ξέχασα ότι ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Ψήφιζαν. Τώρα δηλώνουν αγανακτισμένοι. Μέχρι να γυρίσει ο τροχός και να επιστρέψουν πάλι στα παλιά και αγαπημένα τους λημέρια. Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν - και μένα τα χεράκια της με λύνουν και με δένουν. Υδροχόος. Το τραγούδι που περιγράφει απόλυτα αυτό που ζήσαμε, ζούμε και θα ζούμε. Γιατί για μια γκόμενα ξεκίνησαν όλα τον Γενάρη του 2010 σ' αυτό το δωμάτιο αναγνώστη. Έτσι γινόταν πάντα. Είτε τη λένε Ελλάδα, είτε καριόλα. Πάει με όλους εκτός από σένα και αυτό σε πονά. Εσύ όμως συνεχίζεις για μια άλλη Ελλάδα που δεν υπάρχει μα σου δίνει λόγο για να ζεις. Και θα γυρίσεις εδώ σύντομα ξανά. Στα ίδια. Μαζί της. Μαζί μου. Την ευχαριστούμε και την αγαπάμε από καρδιάς. Καλή συνέχεια
Υ.Γ Από σπόντα ή εσκεμμένα, special thanks στους αναγνώστες - views από:
Καλησπέρα αγαπημένο μου εφημερολόγιο. Μετά από 1000 και πλεόν όψεις είχα χρέος να απευθύνω ευχαριστήριο μήνυμα προς όλους τους αναγνώστες. Να τους ενημερώσω βέβαια πως μαζί με μένα σας ευχαριστεί και ο άλλος. Αυτός που ξέθαψα πριν από δύο και κάτι χρόνια και τον έκανα ήρωα ενός βιβλίου που από τότε μέχρι σήμερα με έχει σημαδέψει και εξακολουθεί να το κάνει παρόλο που κάποτε εσφαλμένα πίστεψα ότι τον είχα εξολοθρεύσει. Αυτό που σου δίνει ζωή άλλωστε δεν το σκοτώνεις αλλά το αγαπάς (ποιος μιλάει). Πως λοιπόν γίνεται να μην περνάω καλά με την πάρτη μου όταν μονίμως έχω παρέα; Από το 2010 μέχρι σήμερα κύλησε αρκετό νερό στ' αυλάκι και κάποια πράγματα φυσικά άλλαξαν όπως κι άλλα παρέμειναν ίδια (όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν σωστά Έλληνες;). Έτσι μέσα στην αλλαγή γεννήθηκες και συ αγαπημένο μου εφημερολόγιο τον Ιανουάριο του 2010. Ήσυχη γωνιά για τις κρύες, άλλοτε ζεστές νύχτες (και για όσες φορές σε μουτζούρωσα μέρα μη μου κρατάς κακία ε;), όλων των εποχών του χρόνου. Το καθαρτήριο μου. Το δωματιάκι της εξομολόγησης. Χωρίς παραπέτασμα. Όλα στη γύμνια. Ενίοτε, γιατί καμιά φορά ήσουν απλά τo play room. Δεν θα κάνω καν απόπειρα να ρίξω μια ματιά στο παρελθόν σου και μέσω μιας ρετροσπεκτίβας να βγάλω ένα συμπέρασμα για ό,τι έχει λάβει μέρος εδώ μέσα. Αυτό άλλωστε (το παρελθόν) είναι και δικό μου οπότε ξέρω καλά ότι θα το κουβαλώ πάντα μέχρι να αντικρίσω τα ραδίκια ανάποδα (γιατί εγώ επιθυμώ ταφή και ουχί καύση - ναι, θέλω να με ρεύονται οι γαιοσκώληκες) διότι έτσι κι αλλιώς τα συμπεράσματα είναι για τους ρεαλιστές. Σπάνια ένας δίδυμος τολμά να συμπεράνει γιατί ξέρει πως αυτό έχει κοντινή ημερομηνία λήξης. Έτσι, απλά (αμπελο)φιλοσοφεί. Χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια μερικές φορές. Έτσι και δω. Να 'ξερες αγαπημένε αναγνώστη πόσες μα πόσες φορές δεν ήθελα να τρέξω στην οθόνη του υπολογιστή μου για να μοιραστώ μαζί σου τη μαγεία της στιγμής (το ξέρεις δηλαδή). Βέβαια η στιγμή ως επί το πλείστον με πετυχαίνει συνήθως εκτός σπιτιού και ως εκ τούτου πετάει, χάνεται και φιλότιμα προσπαθώ μετά από κάποιο διάστημα (μην είναι λεπτά, ώρες, μέρες;) να την φέρω πίσω χρησιμοποιώντας διάφορες πονηριές (μάστορας του είδους άλλωστε ο συγγραφέας). Το αποτέλεσμα το διαβάζετε ετούτη εδώ τη στιγμή. Το συγκεκριμένο κείμενο ξεκίνησε να γράφεται προ 15 ημερών περίπου και συνεχίζεται απόψε. Πολλά θέλω να σου πω αναγνώστη. Πολλά θέλω να μοιραστώ μαζί σου. Πάντα το ήθελα δηλαδή. Μα πάνω απ' όλα θέλω να σε φωτίσω. Και έπειτα να φωτίσεις εσύ εμένα. Εν τέλει να λουστούμε όλες μαζί στο απέραντο, καθάριο φως. Στην παρούσα φάση βέβαια που διάγουμε το πιθανότερο είναι να αρκεστούμε σ' ένα τροπικό μαύρισμα μιας και το αληθινό, πνευματικό φως έχει παγιδευτεί κάπου ανάμεσα στη μαλακία που μας δέρνει και στη μαλακία που μας έδερνε πάντα. Άξια τέκνα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη που οδηγούν κάμπριο με 20 € στην τσέπη, πετάνε το πακέτο των αμερικάνικων τσιγάρων τους στο δρόμο γιατί είναι εύκολο, περνούν με κόκκινο γιατί δεν έγινε και κάτι, βρίζουν χωρίς δεύτερη σκέψη με την παραμικρή μαλακία που θα κάνει ο μπροστινός οδηγός γιατί αυτοί είναι πιλότοι της F1, παρκάρουν όπου τους καβλώσει γιατί δεν έχουν χρόνο για χάσιμο και όταν τρώνε κλήση αναθεματίζουν θεούς και δαίμονες για το μπουρδέλο το κράτος όπου ζουν. Α, ξέχασα ότι ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Ψήφιζαν. Τώρα δηλώνουν αγανακτισμένοι. Μέχρι να γυρίσει ο τροχός και να επιστρέψουν πάλι στα παλιά και αγαπημένα τους λημέρια. Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν - και μένα τα χεράκια της με λύνουν και με δένουν. Υδροχόος. Το τραγούδι που περιγράφει απόλυτα αυτό που ζήσαμε, ζούμε και θα ζούμε. Γιατί για μια γκόμενα ξεκίνησαν όλα τον Γενάρη του 2010 σ' αυτό το δωμάτιο αναγνώστη. Έτσι γινόταν πάντα. Είτε τη λένε Ελλάδα, είτε καριόλα. Πάει με όλους εκτός από σένα και αυτό σε πονά. Εσύ όμως συνεχίζεις για μια άλλη Ελλάδα που δεν υπάρχει μα σου δίνει λόγο για να ζεις. Και θα γυρίσεις εδώ σύντομα ξανά. Στα ίδια. Μαζί της. Μαζί μου. Την ευχαριστούμε και την αγαπάμε από καρδιάς. Καλή συνέχεια
Υ.Γ Από σπόντα ή εσκεμμένα, special thanks στους αναγνώστες - views από:
Ελλάδα 925
Η.Π.Α 58
Ηνωμένο Βασίλειο 56
Γερμανία 29
Λετονία (?) 24
Κύπρος 9
(Μαμά) Ρωσία 9
Ιρλανδία 3
Βραζιλία 2
Αργεντινή 1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου