Άι στο(ν) Γεώργιο

Άγιος Γεώργιος

''Από τους δημοφιλέστερους Αγίους σε όλο τον χριστιανικό κόσμο. Ονομάζεται, επίσης, Μεγαλομάρτυς και Τροπαιοφόρος. Ειδικά στη χώρα μας, δεν υπάρχει περιοχή που να μην έχει εξωκλήσι ή εκκλησία αφιερωμένη στη μνήμη του, ενώ το όνομα Γεώργιος είναι από τα πλέον συνηθισμένα''

Το καλύτερο όμως σας το έχω εδώ:  

''Αφού τον λόγχισαν, του ξέσχισαν τις σάρκες με ειδικό τροχό από μαχαίρια. Έπειτα τον έριξαν σε λάκκο με βραστό ασβέστη και κατόπιν τον ανάγκασαν να βαδίσει με πυρωμένα μεταλλικά παπούτσια. Ο Γεώργιος υπέμεινε καρτερικά το μαρτύριο και στις 23 Απριλίου 303 αποκεφαλίστηκε στα τείχη της Νικομήδειας.''

Θου κύριε φυλακή το στόματι μου μα αυτός δεν είναι Άγιος αλλά ο Τσακ Νόρις! Καλησπέρα αγαπημένο μου εφημερολόγιο. Να με συγχωρεί ο Μεγαλομάρτυρας μα εγώ όταν ήμουν μικρός ήθελα να με λένε Παναγιώτη. Όπως άλλωστε ήθελε να γίνω κομπιούτερ όταν μεγαλώσω αλλά να που πανηγυρικά αποδεικνύεται καθώς περνούν τα χρόνια πως δεν μπορούμε να 'χουμε ό,τι θέλουμε σε τούτο το μάταιο αλλά κάποιες φορές συμπαθητικό κόσμο. Θα μου πεις βέβαια πως γι' αυτό δεν υπάρχουν οι κάθε είδους Άγιοι, Όσιοι και λοιποί υπερήρωες; Για να ζητάμε εμείς και να δίνουν εκείνοι. Αυτή άλλωστε δεν είναι η δουλειά τους; Να εισακούν τις προσευχές - παρακλήσεις μας; Μεταξύ μας τώρα αλλά αν εγώ ήμουν Άγιος δεν θα 'θελα επουδενί κάθε μέρα να γεμίζει η Άγια κούτρα μου με τα χιλιάδες θέλω του κάθε πιστού. Ναι, θα το ομολογήσω πως και γω υπήρξα κάποτε στη ζωή μου ένας από αυτούς που θερμοπαρακαλούσα στον ύπνο μου, άλλοτε και στον ξύπνιο μου τον καλό Θεούλη και τον ακόμα καλύτερο Άγιο Γεώργιο (μεγάλη η χάρη του μέρα που 'ναι) να με βοηθήσει - φωτίσει. Μια μέρα όμως την έκοψα την παραπάνω κακή συνήθεια αφού πρώτα αναρωτήθηκα φωναχτά μέσα μου ΠΟΙΟΣ (ΜΑΛΑΚΑΣ) ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΠΟΥ ΤΟΛΜΑΣ ΚΑΙ ΖΗΤΑΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΙΑ; Ρητορικό φυσικά το ερώτημα. Έτσι πήρα μια απόφαση αλτρουισμού και έκτοτε σκέφτηκα πως αν δικαιούμαι κάθε χρόνο μια,δυο ή δέκα ευχούλες που ίσως μπορεί να εισακουστούν από κάποιον εκεί ψηλά στους ουρανούς, να τη διαθέσω για κάποιον άλλο συνάνθρωπο που την έχει πραγματικά ανάγκη. Η ζωή άλλωστε μέχρι στιγμής μου έχει ξηγηθεί αρκετά καλά. Εξάλλου τσάμπα είναι ευχές, τσάμπα και γω τις δίνω. Και αν κάποιος που διαβάζει τώρα αυτές εδώ τις γραμμές αναρωτηθεί πως καλά, δεν φοβάται αυτός κανένα θεό μ' αυτά που γράφει εδώ μέσα, θα του απαντούσα πως είμαι σίγουρος πως ο Θεός έχει χιούμορ. Εν κατακλείδι και για να μη το κουράζουμε ποτέ μου δεν χώνεψα τις ονομαστικές εορτές και πόσο μάλλον τη δική μου. Δεν σημαίνει απολύτως τίποτα για μένα γι' αυτό και ήδη σκέφτομαι το μπελά των τηλεφώνων και μηνυμάτων αύριο. Από την άλλη όμως θέλω να αφιερώσω το σημερινό post στον παππού μου το Γιώργο που το 1986 μου χάρισε τη μοναδική χριστιανική εικόνα που έχω στο σπίτι μου και που είναι φυσικά του ομώνυμου Αγίου. Δώρο στο Γιωργάκι. Ο παππούς του Γιώργης Ν. 1986. Παραμυθάς εσύ, παραμυθάς και γω. Χρόνια μας πολλά και επέτρεψε μου Άγιε να χρησιμοποιήσω και γω ο δούλος σου σήμερα μια ευχούλα από τις δικές μου ε; Γράφε λοιπόν: www.efimero-logio.blogspot.com και δώστο στον παππού να με καμαρώνει. Αμήν