Τρέχτε λάβετε γιατί δεν θα προλάβετε v.2012

Είχα κάποτε ένα αφεντικό, που ισχυριζόταν πως κάθε χρόνο την Μεγάλη Εβδομάδα υπέφερε. Ψυχή τε και σώματι. Μη πάει ο νους σας σε κανένα θρησκόληπτο άνθρωπο. Απλά το αφεντικό μου ήταν ένθερμος ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ.

Καλησπέρα αγαπημένο μου εφημερολόγιο. Πριν λίγο καιρό την βγάλαμε την υποχρέωση απευθύνοντας ευχαριστήριο μήνυμα στους αναγνώστες μας και πλέον πρέπει να συνεχίσουμε το θεάρεστο έργο μας. Μεγάλο Σάββατο σήμερα και λογικά η νύχτα με βρίσκει μόνο στο σπίτι. Στην κουζίνα θα πρέπει να ακούγεται ο ήχος του βρασμού της κρεατόσουπας προερχόμενος από την κατσαρόλα φυσικά. Η συνταγή επέτασσε χύτρα μα τέτοια δεν διαθέτει το νοικοκυριό μου και χρήμα για δαύτην ούτε η τσέπη μου. Άσε που ποτέ μου δεν το χώνεψα το εν λόγω σκεύος όπως και τον φούρνο μικροκυμάτων άλλωστε. Μη ρωτάς γιατί αλλά προσπαθώ να θυμηθώ αν είχαμε αγοράσει στο σπίτι την παραπάνω συσκευή επί ΠΑΣΟΚ ή επί Ν.Δ. Έχει σημασία θα μου πεις; Όχι, γιατί και με τους δύο ευδαιμονίσαμε και σφάζαμε κάθε Κυριακή και ενίοτε όλη την εβδομάδα το μόσχο το σιτευτό. Τόσο που στο τέλος τα ντόπια μοσχάρια σώθηκαν και η ανάγκη μας έριξε στην πατροπαράδοτη εισαγωγή. Καλή του ώρα και ο θεός να τον αναπαύσει τέλος πάντων τον μόσχο που ακόμα βράζει όπως προανέφερα στη φτηνή μου κατσαρόλα. Αγαπημένε αναγνώστη πρέπει να τηρήσω το έθιμο του εφημερολογίου και να σου ευχηθώ καλή Ανάσταση. Ηappy Easter για τους αγγλόφωνους αναγνώστες. Γι΄αυτό βρίσκομαι σήμερα εδώ. Θέλω να πιστεύω ότι θα καπνίζω ένα τσιγάρο από τα καλά και η όρεξη μου θα είναι μεγάλη. Για φαγητό. Όχι δεν είναι βράδυ Μεγάλου Σαββάτου ούτε καν Σαββάτου σκέτο. Είναι μεσημέρι Μεγάλης Τετάρτης και δεν φταίνε τα ναρκωτικά. Η έμπνευση φταίει που μου ήρθε τώρα και έτσι αποφάσισα να την ξοδέψω προκαταβολικά πριν πετάξει σαν πουλάκι και μπει και κείνη στο κλουβί μαζί με τις καρδερίνες του γείτονα. Αν δεν ζω μέχρι το Σάββατο, το παρόν κείμενο θα αποτελεί κάτι σαν την παρακαταθήκη μου για την επόμενη γενιά προβληματισμένων και προβληματικών εν γένει. Διαθήκη δεν έχω συντάξει γιατί δεν έχω περιουσία. Ακόμα. Τα καλύτερα όμως πιστεύω ότι έρχονται, είναι στο δρόμο. Νέες μέρες ευδαιμονίας υπόσχεται το μέλλον στον πολυβασανισμένο μας τόπο. To ΔΝΤ, η Ε.Ε και οι πιστωτές μας άνοιξαν την αγκαλιά τους και μας περιμένουν. Αντιστέκομαι όμως, διστάζω να πέσω στα χέρια τους και δεν ξέρω τι άλλο να ανοίξω εκτός από πόδια (ως άλλη δούλα πόρνη). Οι άρχοντες του τόπου μας άλλωστε δασκαλεύουν πως θέλουν το καλό μας και γω σαν γνήσιο τέκνο Κυρίου προσπαθώ να δείξω την κατανόηση και την αγάπη μου στους άρχοντες Μεγάλη Βδομάδα που ‘χουμε. Και από μεθαύριο τι αγαπημένε αναγνώστη; Τέρμα τα θαύματα; Στη τελική ευθεία για τις εκλογές; Τα μαχαίρια έξω να ακονίζονται; Ο τόπος να βρυχάται και γω να αναμένω ακόμα ανάσταση νεκρών; Δεν έγινε αυτή; Αύριο γίνεται; Απαπαπαπα…. Αλβανό θα έπινα τόση ώρα και η σούπα χύνεται. Χριστός Ανέστη. 

Υ.Γ Πέρυσι τέτοια μέρα αναρωτιόμουν αν φέτος θα ήμουν το ίδιο μαλάκας όπως τότε. Δια την απάντηση τούτου θα ανατρέξω ευθύς αμέσως εις τας γραφάς και θα μας απαντήσω του χρόνου. Αμήν.