Ο Γιώργος είναι πονηρός και αυτά που λέει είναι gross

Λοιπόν θα πιω και θα γράψω. Θα πιω και θα γράψω (κάνω και κάτι άλλο). Βασικά έχω ήδη πιει αρκετά. Τσίπουρα. Το προσωνύμιο τσίπουρο guy άλλωστε τυχαία μου το κόλλησε ο τάπερ; Δεν νομίζω. Βέβαια πάει και αυτή – αυτός και άλλος την χαμουρεύει. Άτιμη ζωή, μας πέταξες στου δρόμου την άκρη. Από την άλλη δεν διαμαρτύρομαι μέρα που είναι σήμερα. Ονομαστική εορτή. Ναι, η γνωστή. Του Αγίου του τροπαιούχου (μεγάλη η χάρη του) με το κοντάρι το σουβλερό ανά χείρας. Αυτός και ο Γιάννης τόσο μεγάλο σουξέ. Star παιδί μου, star! Θεά! Ευκαιρίας δοθείσης λοιπόν να ευχαριστήσω όλους όσους με θυμηθήκατε σήμερα. Και συγκεκριμένα εκείνους που με πήραν τηλέφωνο και άκουσαν τη γεμάτο λαγνεία, έρωτα, σκόρδο και μπάσο φωνή μου. Σας ευχαριστώ. Ομολογώ ότι κάθε χρόνο είστε και περισσότεροι. Βασικά για να λέμε και την αλήθεια, την ονομαστική μου εορτή την έχω λίγο χεσμένη. Άλλωστε τα γενέθλια μετράνε. Όταν είσαι κάτω από 25 γιατί μετά… Κλάφτα. Τη μέρα πάντως που θα πατήσω τα 30 (δεν αργεί) θα διοργανώσω ένα μνησόσυνο παρέα με την αδερφή ψυχή μου. Μαζί θα φάμε τα κόλυβα, μαζί θα πιούμε το κονιακάκι της παρηγοριάς και φυσικά μαζί θα κλαψουμε τον νεκρό. Μην ξεχάσω να καλέσω και την Doctor psycho από τo κολέγιο του Βασιλιά του Γιώργη του Λονδρέζου.Τι άλλα; Λεφτά δεν υπάρχουν, η ΑΕΚ πάλι δεν πήρε πρωτάθλημα, στο μπάσκετ πέσαμε κατηγορία, αγόρασα φυτά για το μπαλκόνι και ξυριστική σώματος (πούστης πούστης ασυζητητί), ξανάρχισα γυμναστήριο, χαμούρεψα 1 γεματούλα και άλλη μία που την έχουν πηδήξει 64 (ναι, είμαι κ γω ένας απ’ αυτούς = την έχουν πηδήξει 63 + ο μαλάκας), δεν έφαγα αρνί το Πασχα (έφαγα όμως κατσίκι) φιλοσόφησα περί ζωής σε 2 ’’μουνάρες’’ (για την ακρίβεια στη μία γιατί στην άλλη η φιλοσοφία του κόλου κινήθηκε σε άλλα λιβάδια), σίγουρα εντυπωσιάστηκαν (πάλι δεν θα γαμήσουμε δηλαδή), ο Κατσιμπέρης έγινε περισσότερο μισογύνης απ’όσο ήταν, έπιασα (τα) 3 στο ΛΟΤΤΟ και ήπια μισό μπουκάλι τσίπουρο. Σήμερα. Αύριο; Σας αγαπώ όλους και ο Όσιος Ονούφριος ο Παρηγορητής ας σας δίνει φώτιση και στύση.

Υ.Γ Κύριε συγχώρεσε το βλάσφημο τέκνο σου. Δεν ξέρει τι γράφει. Ο Βελζεβούλης τον έχει διαβάλλει. Δώσε του ξανά φώτιση γιατί του έχει πέσει – συγνώμη, φύγει (θου Κύριε)... 

Τρέχτε λάβετε γιατί δεν θα προλάβετε

Εσύ δώσε, δώσε, δώσε και ξαναδώσε και όταν θα έρθει η στιγμή που ως αντάλλαγμα θα πάρεις τα’ αρχίδια σου, keep going και μη σταματάς, γιατί είναι σίγουρο ότι μια μέρα θα τα ξαναπάρεις Επ’ ευκαιρίας μιας και οι μέρες είναι άγιες, δηλαδή η συγκεκριμένη νύχτα είναι, να μας ευχηθώ καλή Ανάσταση γιατί πρέπει να ετοιμαστώ και η Βλάχου θα με κράζει αν αργήσω, αλλά να, δεν μπορούσα να μην κάτσω να γράψω μετά από αυτό που είδαν τα ματάκια μου πριν λίγο. Αν και το ‘λεγα εγώ. Μέγας Προφήτης. Εγώ και ο Κατσιμπέρης με το κληρονομικό το χάρισμα. Αλλά τι να λέμε τώρα φίλοι, συνοδοιπόροι, συναγωνιστές, συνάδελφοι, σύντεκνοι και ομοιοπαθόντες  άντρες; Μια συμβουλή από μένα που τα λέω αν μη τι άλλο ωραία: ΜΗ ΛΕΤΕ ΠΟΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠ’ ΟΣΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ Η ΠΕΡΙΣΤΑΣΗ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ. Η ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΞΕΡΕΤΕ ΟΛΟΙ. Είμαι σίγουρος ότι οι 9 στους 10 από εσάς το τηρείτε το παραπάνω. Ο ένας που θα συνεχίσει να μην το τηρεί (όπως ο υποφαινόμενος ας πούμε), να μου ευχηθώ εκ νέου καλή Ανάσταση, η πρώτη τόσο μοναχική και ιδιαίτερη και να θυμηθώ τέτοια μέρα του χρόνου, αν θα είμαι ακόμα το ίδιο ΜΑΛΑΚΑΣ όσο σήμερα. Ευχαριστώ και δεύτε λάβετε φως; Ό,τι μπορεί ο καθένας τέλος πάντων να λάβει (θου Κύριε)…

Υ.Γ Όχι μην είσαι αχάριστος έλαβες και συ. Έλαβες. Βάλτο τώρα στο γνωστό σημείο.Φιλάκια J

spiritual letter

Αγαπημένο πνεύμα (χωρίς μου – ακόμα δεν γνωριστήκαμε).

Πάνε τώρα δύο εβδομάδες περίπου από τη μέρα που έκανες την εμφάνιση σου. Βέβαια πρέπει να το παραδεχτώ ότι η πρόβα τζενεράλε σου ήταν κάπως ιδιαίτερη. Μα και συ με ρεύμα σκέφτηκες να με ξυπνήσεις; Δηλαδή μια τσιμπιά, μια φωνή, ένα σκούντημα ρε αδερφέ, κάτι πιο soft τέλος πάντων! Ρεύμα; Μα αλήθεια τι είδους πνεύμα είσαι εσύ; Μήπως ήσουν συνταξιούχος της ΔΕΗ; Άντρας ή γυναίκα; Το άλλο που το πας; Την μελανιά σε μέγεθος εικοσάρικου στο μπράτσο του δεξιού μου χεριού γιατί; Έχει αλλάξει πέντε χρώματα μέχρι σήμερα. Θα το δει κανείς και θα με περάσει για πρεζόνι. Που τα έμαθες αυτά; Εγώ δηλαδή ήρθα το βράδυ να σου βάλω την διακοσμητική πούτσα-δονητή στο κολαράκι; Αυτή που κρέμεται στο ράφι, ξέρεις. Εκτός αν εν ζωή σύχναζες στο Λάμδα, οπότε εντάξει να στη βάλω εις ένδειξη καλής θέλησης, Αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι δεν πρέπει να είσαι αρσενικό. Προχθές καθώς προσπαθούσα να τον πάρω έναν απογευματινό (υπνάκο), άκουσα το κάλεσμα σου από την κουζίνα. Γιωωωργοοοοό! Μελωδική φωνή και σίγουρα γυναικεία. Άκουσε με αν θες να τα πάμε καλά. Εγώ είμαι φιλόξενος άνθρωπος. Μπορείς να μείνεις όσο θες. Χώρο έτσι κι αλλιώς δεν μου πιάνεις. Άλλωστε υπάρχει και ο καναπές που γίνεται κρεβάτι. Όμως θα σε θερμοπαρακαλέσω. ΜΗ με ξαναξυπνήσεις το βράδυ. Πέρα του ότι θα κάνω μια τουλάχιστον ώρα να ξανακοιμηθώ από το χέσιμο, θα μου δημιουργήσεις και φοβίες. Και άλλη όρεξη δεν είχα να αποκτήσω και προβλήματα ύπνου. Εγώ που τον παίρνω και πάνω στο γραφείο μου εν ώρα μελέτης άμα λάχει. Δεν γαμάμε που δεν γαμάμε, ας κοιμόμαστε τουλάχιστον. Εκτός αν προσφέρεσαι για καμιά αερογαμία (αλήθεια υπάρχει spiritολάγνος;). Βέβαια θα είναι σαν να κάνω διατάσεις στη μέση με αποκορύφωμα να χύνω τα μούτρα μου. Άπαπα forget it.. Άσε που σε έχω κόψει για λεσβία. Όποτε ανοίγεις το ράδιο όλος τυχαίος παίζει Πρωτοψάλτη. Ρώτησες λοιπόν στην γειτονιά, σου είπαν τα άλλα πνεύματα ότι είμαι gay friendly και μου κουβαλήθηκες. Τουλάχιστον δεν φέρνεις και τίποτα φίλες σου για ομαδικά πλακομούνια; Άλλωστε είμαι ακουστικός τύπος. Και μια που θα το κολοβαράς όλη μέρα εδώ μέσα, πλύνε και κάνα πιάτο. Γεμάτος είναι ο νεροχύτης. Α και πες στους δίπλα να σκάσουν γιατί με ενοχλούν με τις αγριοφωνάρες τους. Στο ψυγείο πάντως έχει και μπανάνες. Φρεσκότατες και ντούρες. Ξέρεις. Άντε καλώς μας ήρθες.

Συμβαίνει τώρα

Ο φ τα λέει με τον κ

- Χαλιέσαι μαλάκα;

- Πώς να μη χαλιέμαι;

- Μυαλό δεν θα βάλεις ποτεεεέ! Είσαι ψυχοπονιάρης κακομοίρη. Αυτό θα σε φάει.

- Μα εγώ θέλω να είμαι απλά ο εαυτός μου. Μ’ αρέσει να δίνω έστω και ας μην παίρνω τίποτα πίσω.

- Μα ποιος είσαι ο jesus christ ρε μάγκα;

- Άντε γαμήσου.

- Χαχαχαχα, ρε βάλε μυαλό! Αλήθεια πόσο μαλάκας είσαι; Διεκδικείς κάνα βραβείο μήπως και δεν το ξέρω;

- Τι βραβείο;

- Το νόμπελ μαλακίας κατ΄εξακολούθηση. Όχι λάθος. Το νόμπελ ψυχολογίας από σπόντα.

- Στ’ αρχίδια μου σε γράφω. Έτσι κι αλλιώς σ' έχω θαμμένο από καιρό και απ’ ότι βλέπω σε πειράζει λιγουλάκι ε; Τσούζει να έρχεσαι δεύτερος. Να σε αγνοούν.

- Μιλάς σίγουρα εκ πείρας αν κρίνω από τον τελευταίο μήνα. Κάτι ξέρεις εσύ μπαγασάκο! Εξάλλου κοίταξε λίγο μέσα σου. Πονάς; Αφού γουστάρεις μωρύ κουφάλα μαζοχίστρια να σε πονάνε! Για να έρχεσαι μετά εδώ και να αραδιάζεις τις μαλακίες σου. Τα έγραψες; Τράβα λοιπόν τώρα για ύπνο γιατί σε χαλάει. Μια μέρα θα με ευγνωμονείς. Α και μην ξεχάσεις να αγοράσεις τα υλικά για την συνταγή ε; Και τώρα που το θυμήθηκα, πολύ ωραία η μπλουζίτσα. Σου πάει. Βέβαια την άξιζες. Με εκτίμηση, κ.

- ...

Η υπερπροσφορά του Απρίλη

Και τώρα τι; Γράφεις ή όχι; Αφού το ήθελες, για άλλη μια φορά όμως οι λέξεις έτρεχαν στο μυαλό σου στη διάρκεια της διαδρομής Καλλιθέα – Κορυδαλλός και όχι τώρα που βλέπεις τον κέρσορα να αναβοσβήνει. Τελικά ένα netbook μέσα στο σαράβαλο θα μας σώσει. Εσένα και μένα. Ή ένα περίστροφο γεμάτο με σφαίρες που θα αδειάσουν το περιεχόμενο που φυλάς στο κεφάλι σου μια και καλή. Δεν έχω τάσεις αυτοκτονίας προς θεού. Αυτές ήρθαν κάποτε, τις γνωρίσαμε, αλλά τελικά δεν τα βρήκαμε στην προκαταβολή. Κάτι η μανούλα μου, κάτι το τελείωμα του βιβλίου, κάτι που τελικά αγαπημένο μου εφημερολόγιο δεν είμαι δα και τόσο αρχιδάτος. Ευτυχώς που δεν είχα μαγαζί να ανοίξω το πρωί γιατί αυτός θα ήταν ένας ακόμη λόγος (όπως λέει και ο τάπερ). Περίεργα πράγματα μου συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα. Από τη μία χαρούμενος και από την άλλη να σε χτυπάνε με ηλεκτρικό ρεύμα στις 4 το πρωί και συ να πετάγεσαι στην κυριολεξία από το κρεβάτι (γιατί φυσικά κοιμόσουν εκείνη την ώρα) δεν είναι και ό,τι πιο φυσιολογικό. Ghosts? Ποιος ξέρει. Φαΐ πάντως στο ψυγείο έχει. Ναι μαλάκα μου το βρήκα. Πρόβα ήταν για το σημερινό ηλεκτροσόκ. Έλα τώρα υπερβάλεις. Μας βλέπει και κόσμος. Δεν ήταν ηλεκτροσόκ. Μα άσε με να το κάνω πιο… πώς να το πω; Συναρπαστικό; Έχουμε χτίσει και ένα Άλφα προφίλ μη το ξεχνάς. Σημασία έχει ότι η πληγή άνοιξε ένα χρόνο πριν και φυσικά δεν έχει επουλωθεί. Και βάζεις το χεράκι σου Τετάρτη βράδυ και την σκαλίζεις. Γιατί σ’ αρέσει να την σκαλιζεις. Σου θυμίζει ότι είσαι άνθρωπος και σε κάνει να έρχεσαι εδώ, να βουτάς τα χέρια σου στο αίμα, έχοντας πάντα τον πινόκιο αριστερά σου και κάτι άχαρα καλώδια στα δεξιά και να ζωγραφίζεις στην οθόνη. Άλλοι το κάνουν στο τοίχο του σπιτιού τους. Εγώ πάντως προσπάθησα οθόνη και τοίχο να τα βάλω στο ίδιο καλούπι αλλά αυτό που πήρα ήταν αυτό εδώ που μόλις διαβάσατε. Πλήγωσες και πληγώθηκες. Να το θυμάσαι. Aunt justice

Λίγο η κόκα του Μικ, λίγο το τσίπουρο Τυρνάβου και ναι αγαπημένο εφημερολόγιο, θα είναι το απόλυτο σου ρεκόρ απόψε με 3 posts μέσα σε επτά μέρες; Τελείως αχρείαστο όμως το σημερινό η αλήθεια είναι, αλλά μήπως τα άλλα είχαν και καμιά χρησιμότητα… Τι να λέμε. Εμείς και μεις είμαστε εδώ συν κάποιους νέους που τεχνηέντως προσπαθούμε να βάλουμε στη ζωή μας αλλά ξέρεις και συ ότι τα σκεύη ειδικά όταν είναι και πλαστικά, είναι κάπως ευμετάβλητα οπότε πρέπει να έχεις συνέχεια τα χέρια σου στο καλούπι. Και έρχεσαι εσύ, ο μεγάλος δάσκαλος του γένους με το απύθμενο πηγάδι γνώσεων που κουβαλάς, πηγάδι που έχει πάτο και αυτός έχει τρυπήσει και αγκομαχάς να τον μπαλώσεις για να μην χάσεις τα ήδη χαμένα ∙ γιατί όμως; Θα πάρεις κάτι από τη σοφία μαζί σου; Γέλασε λίγο με τις μαλακίες που γράφεις Δευτέρα βράδυ (την ξέρεις την απάντηση αλλά ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης). Θες όμως να την μοιραστείς (τη σοφία). Το προσπαθείς ναι. Κάνεις φιλότιμες προσπάθειες. Ω ναι το παραδέχομαι dear lord! Είμαι απαισιότατος! Αμάρτησα ξανά! Ο σκοπός μου όμως είναι ιερός. Το ξέρεις Κύριε. Το ξέρεις. Εγώ μαζί σου είμαι. Πιστός μαθητής σου. Πάντα ήμουν. Και ας πειραματίζομαι με τον Κομμουνισμό. Ένας από τους 12. Ο 13^ος. Όχι γρουσουζιά. Ένας τέλος πάντων. Γιατί όπως είπε κάποτε και ο τάδε : Δεν μπορείς να σώσεις τον κόσμο, μπορείς όμως να σώσεις έναν άνθρωπο. Ο σώζον εαυτόν σωθήτω λέει ο θυμόσοφος λαός μολοταύτα εγώ ορκίζομαι ότι θα πηδήξω τελευταίος από το καράβι. Άλλωστε πάντα απολάμβανα τη θέα από το κατάρτι.

Y.Γ Σώπα ρε gay (guy) Καπετάνιε 

Little darling, here comes the sun

Κάθε φορά που λέω ότι ο κόσμος που ζούμε είναι ένα τεράστιο μπουρδέλο, τείνω να το πιστεύω όλο και περισσότερο. Και εξηγούμαι. Τι εστί ένας οίκος ανοχής; Χώρος όπου άντρες (και ναι, δυστυχώς οι άντρες είναι ο νο.1 παράγων ξεσκίσματος της κοινωνίας – όχι αξιολάτρευτες γυναίκες, μη χαίρεστε διότι βάζετε και σεις το λιθαράκι σας), βγάζουν τα απωθημένα τους επί πληρωμή. Γαμάνε. Άγαρμπα ή όπως μπορεί ο καθένας. Έτσι και αλλιώς η πουτάνα (η κοινωνία), δεν θα κάνει παρατήρηση στον πελάτη, γιατί γι΄αυτό πληρώνεται. Θα υπομείνει, Περιττό να αναφέρω ότι αυτή ποσώς το ευχαριστιέται. Πέρα του ότι δεν καταλαβαίνει τίποτα λόγω… χαλαρότητας (πλέον), είναι απλά επαγγελματίας. Η καλύτερη. Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Άντε στην χειρότερη να σε πετάξει έξω από τον οίκο της αλλά και πάλι που θα πας; Στον άλλο, τον μεγάλο οίκο (τον κόσμο για να μην πω στο σπίτι σου). Οπότε δεν αλλάζει τίποτα. Και αφού πειστήκαμε για τον ρόλο της πουτάνας, ερχόμαστε τώρα στον πελάτη. Αυτός λοιπόν, δεν κάνει τίποτε άλλο από το να ξεσπάει τις ορμές του, ανάγκες, κενά, κόμπλεξ, πείτε το όπως θέλετε στο άβουλο κορμί της… κοπέλας (αγοριού, τρανσέξουαλ, έτσι κι αλλιώς η πελατεία είναι πολυποίκιλη και ΄΄ανωμαλιάρα΄΄ definetely – ας κοιταχτούμε λίγο στον καθρέπτη – είναι;). Φυσικά απειροελάχιστες φορές ενδιαφέρεται για τα αποτελέσματα της πράξης του πάνω στο σώμα της πόρνης κοινωνίας, γιατί έχει πληρώσει ρε αδερφέ! Με το ζόρι έκατσε και την πήδηξε; Βλέπετε λοιπόν ότι εφόσον μεσολαβεί το χρήμα, υπάρχει μια άνευ λόγου άφεση αμαρτιών του πελάτη. Διότι το ίδιο (το χρήμα) είναι ο καλύτερος λόγος. Πάντα ήταν. Πάντα θα είναι. Ας μην ξεχάσουμε όμως και εκείνους τους λίγους, που όχι αγαπημένο μου εφημερολόγιο δεν είναι λίγοι, είναι μάλλον η πλειοψηφία, που μετά το τελείωμα - χύσιμο (αλλά και πριν και κατά τη διάρκεια του σεξ), έχουν αναστολές, τύψεις, αλλά εντάξει, οι πρώτοι είναι; Ωχ αδερφέ μου, δεν γαμιέται. Και γω να μην πήδαγα την πουτάνα, θα το έκαναν τόσοι άλλοι, οπότε τίποτα δεν θα άλλαζε. Εγώ θα σώσω τον κόσμο; Θα ήταν άδικο να ξεχάσουμε και την general manager του μπουρδέλου ονόματι τσατσά. Είναι ο άνθρωπος που αφού ένιωσε για τα καλά στο πετσί της όλα τα προηγούμενα χρόνια την εμπειρία του να σε πηδάνε από όλες τις τρύπες, μεγαλώνοντας (ώριμη πλέον) αποφάσισε να αποσυρθεί και να συνεισφέρει αλλιώς στην κοινωνία. Δημιουργώντας παραρτήματα καθ’ εικόνα και ομοίωση της, που μέσω αυτών θα μετέφερε στις επόμενες γενεές την πολύτιμη εμπειρία της. Είναι ο άνθρωπος που πάντα ξέρει καλύτερα από εμάς και που σε κάθε δύσκολη στιγμή, θα είναι εκεί δίπλα μας με την βαρυσήμαντη συμβουλή της για να μας δείξει και πάλι τον σωστό δρόμο. Μα πως θα ήταν δυνατό να μην την αγαπούν όλες οι νέες πουτάνες (όλοι μας); Βέβαια, είναι λίγο περίεργο, αλλά κανείς δεν θέλει να λειτουργούν μπουρδέλα δίπλα στο σπίτι του γιατί χαλάνε την αισθητική του. Μα γιατί; Τελειώνοντας αγαπημένο μου εφημερολόγιο, θα ήθελα να συμπληρώσω ότι υπάρχουν και μερικοί από μας (ρομαντικοί;), που θεωρούν ότι τα μπουρδέλα προσθέτουν έναν cult χαρακτήρα στην κοινωνία -  μπουρδέλο που ζούμε. Εγώ προσωπικά, όποτε πήγαινα στον Βερόπουλο της Φυλής για να γεμίσω το ψυγείο τους με παγωτά, το ευχαριστιόμουν. Μέχρι λοιπόν να έρθει η μέρα εκείνη όπου τα μπουρδέλα θα κλείσουν και θα γίνουν Mall(s), δεν θα πάψω να ελπίζω για ένα καλύτερο αύριο και θα χαμογελάω πονηρά λέγοντας μέσα μου ’’πούστη θεέ, τα πάντα εν σοφία εποίησες ’’. Καλό μήνα

 Y.Γ. Μαλακιστείτε και μην γαμάτε τον κόσμο. Βάλτε λουκέτο στο μπουρδέλο. 

Υ.Γ2. Είναι το πρώτο post που γράφτηκε υπό το φως της ημέρας και χωρίς καν την επήρεια αλκοόλ J