Oh yes, i'm the great pretender (τραγουδιστά)! Oh yes και πονάει το αυτί μου (αλά Platters επίσης)! Πως άλλαξαν τα πράγματα έτσι αγαπημένο μου εφημερολόγιο; Κάποτε τρώγαμε και 5 γκομενάκια στην καθισιά μας κατά τη διάρκεια των διακοπών (σε μια μέρα ε;) και τώρα τρώμε πίτσες, σουβλάκια και γυρνάμε με το τσαντάκι γεμάτο αντιβιώσεις και φάρμακα εν γένει. Έτσι είναι τα 30; Και πότε μετακομίσαμε θυμάσαι; Θυμάσαι τον πάγο μας να λιώνει στο ουίσκι και τα πληκτρολόγια να παίρνουν φωτιά; Και να τρέχει το μυαλό μας προς Δύση μεριά ε; Και τώρα τι; Γιατί δεν γράφεις; Γιατί παίρνεις αντιβίωση; Που πήγε το όνειρο; Που πήγε εκείνη; Που πήγες εσύ; Που πάει το σπίτι σου; Που πάει το Κόμμα; Που πάει η ανθρωπότητα; Και συ τι κάνεις; Ακόμα καθισμένος στην καρέκλα σου να τα λες στον εαυτό σου; Σήκω πάνω! Σήκωσε το λάβαρο της επαναστάσεως! Τι περιμένεις; Τελειώνει ο χρόνος σου! Λίγες μέρες έμειναν Μεγάλε Pretender! And after πάει το πτηνό πέταξε away! Αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι ο Great Pretender δεν είναι τόσο Great ούτε καν τόσο Pretender. Η ομαδική μας ψυχοθεραπεία απέδωσε καρπούς τελικά 3 χρόνια σχεδόν τώρα. Και τσάμπα ε; Free! Πλέον όμως έχεις άλλες σκοτούρες στο κεφάλι σου. Έρχονται οι μεγάλες αλλαγές. Are you ready? Oh yes you are. Or you think you are. Ok fuck it. Whatever will be, will be. Μην πετάξεις το όνειρο όμως ε! Πρόσεχε. Το χεις καιρό στο μυαλό σου. Εγώ θα λεγα πως είναι σχεδόν έτοιμο. Ξέρω και πως θα αρχίζει. Εσύ ξέρεις πως θα τελειώνει; Και πότε ήξερες θα μου πεις.. Τι πιο τίμιο τώρα που φεύγεις και αποχαιρετάς το μεταβατικό σου χώρο να κάνεις την αρχή εδώ. Εδώ που μπόλιασε η ιδέα. Αλλού ξεκίνησε, εδώ μπόλιασε και κει που πας θα ολοκληρωθεί. Ω τι πιο συγκινητικό θεέ μου! Μαζί θα τα καταφέρουμε. Μη σε σταματήσει κανείς. Μη το βάλεις κάτω. Σπίτι μου σπιτάκι μου λοιπόν σε αφήνω. Πάω αλλού. Κοντά σου θα είμαι και να ξέρεις πως δεν θα σε ξεχάσω ποτέ. Σε αφήνω στον επόμενο. Λίγο απότομα, το ξέρω μα είμαι σίγουρος πως με νιώθεις. Τι στο διάολο, με έμαθες πια. Και τώρα θα με ξεμάθεις. Όχι άλλα δάκρυα. Εγώ όμως θα σου αποτίσω φόρο τιμής και κάποτε θα λένε ''να εδώ έμενε ο συγγραφεύς όταν ξεκινούσε το μεγάλο του έργο''. Που ξέρεις ίσως κάποτε σε κάνουν και μουσείο.
Oh yes, i'm the great pretender
Pretending that i'm doing well
My need is such i pretend too much
I'm lonely but no one can tell.
(and i like it)
Κεφάλαιο 1ο - Στον ουρανό
- Μα να πάω από πνιγμό ρε φίλε; Και δη από μακαρόνια (τι δη του λέω ο μαλάκας θα με περάσει για κουλτουριάρη ακόμα δεν πάτησα το πόδι μου); Το πιστεύεις;
Ο ''φίλος'' κοίταζε τον διπλανό του με μια έκφραση περιέργειας. Σαν να είχε εστιάσει περισσότερο στα δόντια του νέου επισκέπτη παρά στην ομιλία του.
To be continued...
