Θα το ομολογήσω: Εγώ την πίπα μου τη γέμισα απόψε.
Καλησπέρα αγαπημένο εφημερολόγιο. Χρωστάω κάτι από την προηγούμενη φορά αλλά μιας και την ήπιαμε τη τζούρα μας πανηγυρικά μετά από καιρό θέλω να σου δηλώσω πως είμαι από εκείνους τους συγγραφείς που λειτουργούν καλύτερα υπό την επήρεια ουσιών. Άλλωστε πιστεύω ότι η συγγραφική τέχνη και η πλάση ολόκληρη εν γένει οφείλει τα μέγιστα στη μαστούρα. Σεβάσμια η μαστούρα. Εφάμιλλη με την Οσία Παρθενία τη μετανοήσασα (πάντα). Κάλλιο μαστούρης συγγραφέας παρά νηφάλιος αποτυχημένος. Συγγραφέας της πρύμνης και ουχί της πλώρης. Πάντα πίσω. Από πίσω. Προς τα πίσω. Με τον κώλο ακάλυπτο δηλαδή. Ευάλωτο σε κάθε είδους πόνο και συγκίνηση. Ασάλιωτα. Να δίνει πόνο και δράμα. Να έχει προσπαθήσει πάρα πολύ για να μπει. Και ότι μπαίνει βγαίνει δεν λένε; Όχι για τον συγγραφέα του κώλου (καλή ώρα). Τα θέλει όλα μέσα και το νερό να αφρίζει μηδέ να σχίζεται. Αλήθεια τώρα, με φαντάζεσαι αγαπημένο μου εφημερολόγιο στην πλώρη ως άλλος exπλώρερ να ονειρεύομαι νέους τόπους μακρινούς και απάτητους; Ως άλλο Κολόμβο; 'Η έστω Αμέρικο (θου κύριε) Vespaki; Άσε που αυτοί ήταν εντολοδόχοι του κεφαλαίου. Στην πρύμνη και πάλι στην πρύμνη να πετάω τυρογαριδάκια στους γλάρους και να αισθάνομαι καλός χριστιανός που ουδέποτε προσπάθησα να γευτώ ολίγο νέκταρ και αμβροσία στις πολυτελείς ξαπλώστρες της πλώρης παρέα με επιτυχημένους αστούς. Άλλωστε το λέει και ο θυμόσοφος λαός: Δείξε μου τον κώλο σου να σου πω ποιος είσαι. Είμαι αυτός που μετά από 29 χρόνια ζωής προσπαθεί να αγαπά όλο τον κόσμο. Και τους καπιταλιστές. Ειδικά αυτούς. Γιατί αγαπημένο μου εφημερολόγιο δεν ξέρουν αυτοί τι κάνουν. Θα το καταλάβουν στο τέλος όμως. Καβάλα στην πλώρη και με τον κώλο εξίσου ακάλυπτο. Τότε που οι επιβάτες της πρύμνης θα έχουν έρθει για το στερνό τους τσιγάρο για να δουν επιτέλους τι έπαιζε τόσο καιρό εκεί μπροστά, στεκόμενοι ακριβώς από πίσω τους γεμάτοι με όλου του κόσμου τη σοφία έτοιμοι να τους την δώσουν απλόχερα. Βέβαια το φινάλε και για τους μεν και για τους δε εν τέλει θα είναι κοινό, αλλά άλλη χάρη έχει να πέφτεις μόνος σου και άλλη να σε σπρώχνουν. Ας σπρωχτούμε και όπως πέσουμε λοιπόν. Ακόμα και με τον κώλο.
