Δευτέρα 8 Αυγούστου 2011

Candia(mo)

Τα Χανιά είναι παραλιακή πόλη της βορειοδυτικής Κρήτης, ένας από τους σημαντικότερους λιμένες της Κρήτης και πρωτεύουσατου νομού Χανίων. Καταλαμβάνει έκταση περίπου 11 τετραγωνικών χιλιομέτρων και, σύμφωνα με την απογραφή του 2001, έχειπληθυσμό 55.838 κατοίκων και αποτελεί τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του νησιού μετά το Ηράκλειο. Υπήρξε σημαντική μινωική πόλη και έχει ταυτισθεί με την αρχαία Κυδωνία
Αγαπημένοι μου αναγνώστες μας ενδιαφέρουν τα παραπάνω; Μάλλον όχι, οπότε ας περάσουμε στο παρασύνθημα. Χανιά - η πόλη των (ξελιγωμένων) γυναικών.
Θέλοντας και μη, ανοίγοντας το ταπεινό μου ιστολόγιο, το μάτι μου πέφτει στην τελευταία ανάρτηση. ''Σκρολάρω'' με το ποντίκι προς τα κάτω και βλέπω κάπου ότι έγραφα για σαλονικιώτικα βυζιά που υπό τις τότε συνθήκες (και καλά) θα έπιανα. Άνθρακες ο θησαυρός! Τα βυζιά τελικά εν μία νυκτί έγιναν κρητικά και δη χανιώτικα. Όχι πως τα έπιασα, αλλά όσοι με γνωρίζουν καλά ξέρουν ότι τα γράφω αυτά έτσι, χάριν του λόγου (να 'χαμε να γράφαμε κοινώς). Η ουσία είναι μία άντρες και βάλτε την καλά στα (δύο) κεφάλια σας: Όλοι οι δρόμοι τον Αύγουστο οδηγούν στα Χανιά. Ακόμα και οι τυφλοί θα αναβλέψουν (γιατί θαύματα δεν κάνει μόνο ο Άγιος Ονούφριος ο Παρηγορητής). Διότι με τόσες ευπαρουσίαστες και διαθέσιμες γυναίκες, δεν γίνεται - μία έστω θα σου κάτσει. Αυτό άλλωστε δεν θέλεις αγαπημένε άντρα αναγνώστη; Ναι. Εκτός από έναν. The one and only. Τον θεωρητικό του έρωτα. Τον ποιητή. Τον μαλάκα. Εσένα (εμένα). Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι πήγες στην Κρήτη με τον όνομα σου και γύρισες με το προσωνύμιο ''δάσκαλος''. Σε τιμάει άραγε αυτό; Τώρα που φέρνω στο νου μου την εικόνα, δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. Οι μαθητές - φίλοι να την πέφτουν στις γκόμενες κατ' εξακολούθηση και συ να έπεσαι σχεδόν πάντα τελευταίος, σαν άλλος γονέας ή απόστρατος της ζωής που κάνει χειραψίες από ευγένεια ή έστω από αγγαρεία. Βέβαια αφού περάσει το πρώτο αμήχανο 5λεπτο παίρνεις φόρα και θάρρος και θυμάσαι ότι ο ρόλος σου σαν δάσκαλος επιβάλλει την εκ βαθέων και ουσίας συζήτηση με το παρτσακλό, ενίοτε ξέκωλο, ενίοτε μια χαρά κοπέλα που έχεις απέναντι σου. Λίγο ο στοχασμός για την κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο, λίγο τα ταξίδια στο εξωτερικό που χεις κάνει, λίγο οι εγκυκλοπαιδικές σου γνώσεις, ε βάλε και λίγο που ξέρεις ότι η τσακώνικη διάλεκτος είναι η αρχαία δωρική, και κει πια έρχεται η στιγμή που η ομήγυρη μένει με ανοιχτό το στόμα και τα παρτσακλά, ξέκωλα ή καλά κορίτσια αρχίζουν και προβληματίζονται με το γιατί ο 23χρονος στην εμφάνιση συνομιλητής μας, μας μιλάει σαν 50χρονος και δεν μας την πέφτει, ακριβώς όπως κάνουν τα μαθητούδια - φίλοι του. Εκεί λοιπόν βρίσκεται το μυστικό παιδιά μου. Ακολουθήστε τη μεθοδολογία μου και δεν θα γαμήσετε ποτέ. Γιατί ο δάσκαλος έχει σχέδιο. Ξέρει τι κάνει. Πριν βγάλει τον εαυτό του από την δύσκολη θέση του επίδοξου γαμέα - παραθεριστή, βγαίνει πρώτα η άλλη απηυδησμένη (ενίοτε προβληματισμένη) και πάει στον επόμενο. Βέβαια υπάρχουν κι εκείνες που δεν το πιάνουν το παρασύνθημα με την πρώτη και πιστεύουν ότι γνώρισαν τον ψαγμένο τον γκόμενο τον ιντελεκτουέλ, που κάτω από τον μανδύα του καθωςπρεπισμού του κρύβει έναν σαδιστή, brutal άντρα με πρωτόγονα ένστικτα και βαθιά τσέπη. Πόσο βαθύτερη της τρύπιας άλλωστε ε; Μην το κουράζουμε άλλο αγαπημένο μου εφημερολόγιο. Σημασία έχει ότι ένιωσα ξανά νέος και αρεστός. Είχα καιρό να το νιώσω αυτό και αν μη τι άλλο μου δίνει ώθηση και αισιοδοξία για το εγγύς μέλλον. Γιατί παρ' όλες τις αρλούμπες που γράφω εδώ τους τελευταίους μήνες, δεν παύω να είμαι ένας από εσάς, τουτέστιν ένας κοινός προβληματικός θνητός. Άλλωστε όπως γράφω δυο δημοσιεύσεις παρακάτω ''υπάρχει ακόμα ψυχή σ' αυτό το γέρικο κορμί''. Και όσο υπάρχει αυτή, θα υπάρχει και ελπίδα σε αυτόν τον βασανισμένο κόσμο. Η ελπίδα είναι καλό πράγμα.Και τα καλά πράγματα δεν πεθαίνουν ποτέ. Το θυμάσαι ΕΣΥ αυτό περισσότερο απ' όλους τους άλλους ε; Στα Χανιά λοιπόν αδερφές μου. Στα Χανιά.


Υ.Γ ''Ένας αποχαιρετισμός, λένε οι σοφοί, είναι καμιά φορά και η υπόσχεση για μια συνάντηση που ίσως έχει νέα πράγματα να ζήσει και να διηγηθεί''. Με αγάπη στις γνωριμίες του φετινού μου καλοκαιριού (αμέτρητες αλλά ελάχιστες ποιοτικές).


Υ.Γ2 Τελικά αποφάσισα να μην σας ευχηθώ καλό καλοκαίρι. Ποιο καλοκαίρι δηλαδή που σχεδόν τελείωσε. Ο συγγραφέας οριστικά κρίνει ότι είναι αντιδεοντολογικό να διακοπεύσει.